เหล่าบุรุษโปรดหยุด...ให้ข้าได้ตั้งหลักก่อน

เหลียนฮวาตกตะลึงกับภาพบุรุษเปล่าเปลือยแผงอกกำยำกำลังยืนอาบน้ำ เนื้อตัวเปียกโชก นางหวีดร้องในใจหลับตาปี๋ พร้อมทั้งวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต  อยู่มาจนมีชีวิตที่สองแล้ว  สาวทึนทึกอย่างนางยังไม่เคยเห็นแม้แต่กล้ามท้องบุรุษด้วยซ้ำ ภาพเมื่อสักครู่นี้เกือบทำให้นางหัวใจวายตายเป็นครั้งที่สองเสียแล้ว  เหลียนฮวาเอ๋ยนี่คือบทลงโทษที่เจ้าอายุล่วงเข้าสามสิบ  แต่ยังไม่เคยมีแม้กระทั่งคนรู้ใจ  นางได้แต่ก่นด่าสวรรค์สาปแช่งนรก  ที่ทำให้นางต้องมามีชีวิตเช่นนี้…

          การที่มีร่างกายเป็นที่ต้องการของบุรุษมากมายทำให้นางที่หลงยุคเข้ามาอยู่ในร่างนี้ต้องปลอมแปลงตนเองให้เป็นบุรุษหน้าตาอัปลักษณ์ แต่เหตุไฉนบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นที่ต้องการมากที่สุดของสตรี  ใบหน้าของเขารูปงามสลักเสลาราวหยก  ไม่ว่านางจะไปที่ใดก็ล้วนแต่มีเขาคอยวนเวียนอยู่ข้างกายเสมอ 

          "ดวงตาลึกโบ๋ โหนกแก้มใหญ่ ผิวดำคล้ำและยังฟันเหยิน ด้วยรูปลักษณ์นี้ของเจ้าข้าบอกได้คำเดียวว่าช่างอัปลักษณ์ยิ่งนัก แล้วหย่งอ๋องชมชอบสิ่งใดในตัวเจ้า"  จางซีเอ่อกวาดมองเหลียนฮวาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า  เหลียนฮวายืนนิ่งไร้ซึ่งท่าทีโต้ตอบ นางรู้สึกเหนื่อยใจกับบุรุษผู้นี้ที่ช่างขยันคอยแต่จับผิดนางเหลือเกิน  

        "ถึงแม้นจะชมชอบในบุรุษเพศเดียวกัน  ก็ควรที่จะเลือกหน้าตาที่ดีกว่านี้  ข้าไม่เข้าใจจริงๆว่า 'หย่งเล่อ' กำลังคิดอันใดของเขาถึงได้หลงใหลในตัวเจ้านัก"

         'คำก็อัปลักษณ์สองคำก็อัปลักษณ์  คอยดูเถิดหากท่านได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของข้าแล้ว  ยังจะกล่าวเช่นนี้อีกหรือไม่'

          บุรุษที่สามารถถือครองหัวใจของสตรีที่ถือกำเนิดจากดอกเหลียนฮวาจะได้รับชีวิตอมตะมาครอง  แต่เหตุใดเมื่อนางมอบใจให้เขาแล้ว  บุรุษผู้นี้กลับมีคู่หมั้นคู่หมายเสียแล้วเล่า